Το κυρίαρχο δυτικό αφήγημα της εποχής μας θέλει τη Δύση να δίνει μια μάχη απέναντι σε έναν σκοτεινό κόσμο που εκπροσωπεί τον αυταρχισμό και αμφισβητεί το φιλελεύθερο μεταπολεμικό οικοδόμημα. Συνοψίζεται στη φράση «η Δύση και οι υπόλοιποι», «the West and the rest».
Το αφήγημα έχει ένα βασικό πρόβλημα, δεν περιέχει κανένα στοιχείο αυτοκριτικής.
Η Δύση, δηλαδή οι ΗΠΑ, κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο και κάποια στιγμή βρέθηκε χωρίς αντίπαλο. Ηταν μια σπάνια στιγμή στην Ιστορία, όπου ο πλανήτης είχε ουσιαστικά μία υπερδύναμη, έναν πόλο εξουσίας. Δεν κράτησε πολύ, κάτι παραπάνω από μιάμιση δεκαετία.
Οι ΗΠΑ σπατάλησαν τη στρατηγική ηγεμονία που είχαν για μιάμιση δεκαετία και, ταυτόχρονα, τσαλαπάτησαν βασικούς κανόνες της φιλελεύθερης νέας τάξης πραγμάτων που ευαγγελίζονταν.
Τι έκαναν με αυτή τη στρατηγική ηγεμονία οι ΗΠΑ; Τη σπατάλησαν και, ταυτόχρονα, τσαλαπάτησαν βασικούς κανόνες της φιλελεύθερης νέας τάξης πραγμάτων που ευαγγελίζονταν. Κορυφαίο παράδειγμα η εισβολή στο Ιράκ ή οι ακρότητες στο Αφγανιστάν. Δεν τηρήθηκε κανένα πρόσχημα και οι ΗΠΑ λειτούργησαν, ανεπιτυχώς, σαν μια καλή παλιά μεγάλη δύναμη του προπερασμένου αιώνα, χωρίς κανόνες. Οι ίδιες συμπεριφορές επαναλήφθηκαν στη Λιβύη και σε άλλες περιπτώσεις. Ηταν η στιγμή